Rys historyczny Oddziału SITPNiG w Warszawie II
Działalność organizacyjna
Działalność stowarzyszenia na terenie obecnego Oddziału Warszawa II rozpoczyna się 16.02.1960 r. Wówczas podczas zebrania Prezydium Zarządu Głównego SITPNaft przedstawiono listę kandydatów na członków Stowarzyszenia z Warszawskiego Przedsiębiorstwa Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych oraz Przedsiębiorstwa Geologicznego Budownictwa Wodnego „Hydrogeo”. Ustalono wówczas, że powyższe koła będą działały w ramach istniejącego już w Warszawie Oddziału Warszawa CPN.
13.10.1964 roku Prezydium Zarządu Głównego przyjmuje wniosek w sprawie utworzenia w Warszawie Oddziału Warszawa II, w ramach którego będą działały dwa wymienione wyżej koła.
20.02.1967 roku Zarząd Główny SITPNaft podejmuje uchwałę powołującą Oddział SITPNaft Warszawa II. Główny trzon członków stanowili pracownicy Zjednoczenia Przemysłu Naftowego, ale skupiał on także członków stowarzyszenia zatrudnionych w innych instytucjach, np. Centralnym Urzędzie Geologii, Instytucie Geologicznym i in. Niestety na skutek licznych zmian organizacyjnych i przeprowadzek zachowały się jedynie fragmentaryczne dokumenty z początkowego okresu działalności Oddziału, (praktycznie od 1981 r.), dotyczące zarówno stanu organizacyjnego jak i działalności merytorycznej. Można było w tym względzie polegać jedynie na pamięci niestety coraz mniej licznego grona koleżanek i kolegów, zaangażowanych w działalność oddziału od lat 60-tych XX wieku. Wymienić tu należy przede wszystkim: Lilianę Burlińską, Zygmunta Śliwińskiego, śp. Mieczysława Jastrząba i śp. Tomasza Horna. Dużą pomoc w tym względzie uzyskaliśmy także od Krystyny Maciurzyńskiej, długoletniej dyrektorki biura Zarządu Głównego SITPNiG.
Funkcje prezesa oddziału pełnili kolejno koledzy: Adam Germański (1967 – 1968); Tadeusz Harna (1968 – 1969); Józef Stemulak (1972 – 1981); Zygmunt Śliwiński (1981 – 1992); Mieczysław Jastrząb (1992 – 2000); Paweł Oziembłowski (2000 – 2004); Roman Modzelewski (2004 – 2008); Andrzej Soroko (2008 – 2016); Rafał Kudrewicz (od 2016).
Działalność oddziału w poszczególnych kadencjach była ściśle związana z potrzebami przemysłu, zmianami ustrojowymi, wprowadzeniem reformy gospodarczej. Na przestrzeni lat zmieniała się ilość członków stowarzyszenia w oddziale, co obrazuje poniższe zestawienie:
rok - ilość członków: 1969 - 94; 1975 - 175; 1982 - 288; 1988 - 520; 1992 - 374; 1996 - 320; 2000 - 374, jest udokumentowana. W tym okresie zaczęły powstawać koła zakładowe, grupujące członków z poszczególnych macierzystych zakładów pracy. Podczas kadencji 1981 – 1984 oddział posiadał 4 koła.
Lata 1988 – 1992 to jeden z najtrudniejszych okresów w działalności oddziału. Transformacja ustrojowa pociągnęła za sobą zmiany restrukturyzacyjne w całej branży. Nastąpił ogólny, drastyczny spadek aktywności członków oraz władz kół i oddziału. Spadła też bardzo liczba członków i praktycznie pozostały tylko 2 koła – przy Zarządzie PGNiG oraz w Wołominie. Okres następnej kadencji 1992 – 1996 przeznaczono na odbudowę oddziału i powrót do aktywnej działalności. Członkowie stowarzyszenia aktywnie uczestniczyli w unowocześnieniu i restrukturyzacji branży. W strukturze organizacyjnej pozostawiono tylko jedno Koło Zakładowe nr 2 w Wołominie. Pozostali członkowie podporządkowani zostali bezpośrednio oddziałowi. W latach 1996 – 2000 działalność wraca do normy. Reaktywowano Koła Zakładowe – nr 1 przy Oddziale Głównym PGNiG, nr 3 przy Oddziale Biuro Geologiczne GEONAFTA i Oddziale Górnictwo Naftowe oraz nr 4 przy MOZG – Gazownia Warszawska. Bez zmian pozostało Koło nr 2 w Wołominie. Okres kadencji 2000 – 2004 oraz 2004 – 2008 to czas stosunkowo niewielkich zmian w organizacji oddziału, polegających na dostosowaniu jej do zmian w organizacji jednostek macierzystych. W roku 2006 powołano w od- dziale Klub Seniora, jako oddzielną jednostkę organizacyjną (Fot. 1), grupującą seniorów ze wszystkich kół oddziału, a w lipcu 2008 r. Koło nr 4 przy Mazowieckiej Spółce Gazownictwa (MSG) przeszło do Oddziału w Łodzi, zgodnie z życzeniem swoich członków. Podczas następnej kadencji 2008 – 2012 w strukturze organizacyjnej oddziału nadal działają 4 jednostki organizacyjne. Koło przy MSG zastąpione zostało przez Koło (nr 1) przy Centrali Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. Oprócz tego działają koła: nr 2 w Wołominie – przy zlokalizowanych tam kilku firmach branżowych, nr 3 przy Centrali Spółki PGNiG S.A. do którego należą także członkowie z instytucji spoza PGNiG S.A. (m.in. dość liczna grupa pracowników ORLEN Upstream sp z o.o.) oraz Klub Seniora skupiający członków stowarzyszenia będących na emeryturze, a należących uprzednio do w/w kół. Zjawiskiem pozytywnym jest wzrost liczby członków, wśród których jest dużo ludzi młodych. Kadencja 2012 – 2016 przyniosła duże zmiany. Zmiany organizacyjne w jednostkach macierzystych naszych kół oraz sytuacja w samym stowarzyszeniu, odbiły się niekorzystnie na liczebności członków oddziału. Na skutek rezygnacji z przynależności do stowarzyszenia całego Zarządu Koła nr 1 oraz znacznej części jego członków, Zarząd Oddziału podjął w roku 2015 uchwałę o rozwiązaniu koła i przeniesienia pozostałych członków do Koła nr 3. Na przełomie lat 2015/2016 praktycznie przestały istnieć firmy branżowe w Wołominie, będące jednostkami macierzystymi dla naszego Koła nr 2. Spora część członków (w tym członków zarządu koła), straciła pracę. W tej sytuacji Zarząd Oddziału podjął na początku roku 2016 uchwałę o likwidacji kół w strukturze oddziału i podporządkowaniu członków bezpośrednio Zarządowi Oddziału. Jednostką wyodrębnioną pozostał jedynie Klub Seniora. Taka organizacja oddziału obowiązuje aktualnie, w kadencji 2016 – 2020.
Niezależnie od zajmowania się swoimi wewnętrznymi sprawami organizacyjnymi, Oddział Warszawa II uczestniczył w organizacji kilku dużych imprez stowarzyszeniowych. Wymienić tu należy: XXXI Zjazd Gazowników Polskich, XXVIII Walny Zjazd Delegatów SITPNiG w Waszawie, Krajowy Zjazd Naftowy „NAFTA-GAZ’86” oraz „NAFTA-GAZ ‘99”, a także kilka posiedzeń Zarządu Głównego (Fot. 2). Praktykowane były także okresowe spotkania Zarządu Oddziału z Kierownictwem Oddziału Biuro Geologiczne „GEONAFTA” oraz Oddziału Górnictwo Naftowe (Fot. 3).
Działalność naukowo-techniczna i szkoleniowa
Początki działalności oddziału to przede wszystkim szeroki rozwój działalności odczytowej i organizacja wycieczek. Odczyty w dziedzinie wiertnictwa, geologii, energii, wygłaszali wybitni specjaliści krajowi i zagraniczni np. prof. prof. A. Lubiński z USA, G. Bischoff z RFN, F. Gurarieg z ZSRR, W. Pożaryski z Polski i wielu innych.
W latach 70-tych XX w. połączono górnictwo naftowe i gazownictwo w jeden organizm gospodarczy. Dzięki temu doszła tematyka gazownicza. Rozpoczęto na szeroką skalę działalność szkoleniową, która trwa nieprzerwanie do chwili obecnej i stanowi jedną z podstawowych form działalności oddziału. Organizowano przynoszące dochody kursy zawodowe i językowe, co umożliwiało dofinansowywanie działalności merytorycznej. Organizowane były sympozja i seminaria o tematyce dotyczącej głównie prac geologiczno-poszukiwawczych, (co stanowi do dziś specyfikę oddziału), np.: opróbowanie i zabiegi intensyfikacyjne, badania geologiczne i geofizyczne w rejonie lubelskim, nowe metody geofizyki wiertniczej, itp.
Członkowie oddziału czynnie uczestniczyli w przygotowaniu i realizacji planów technicznych i gospodarczych w poszczególnych przedsiębiorstwach w całym przemyśle naftowym i gazowniczym. Rozwijano wynalazczość pracowniczą. Za prace w zakresie racjonalizacji 13 członków oddziału zostało odznaczonych Odznakami Racjonalizatorów Produkcji.
W kadencji 1981-1984 Zarząd Oddziału kontynuował działalność mającą na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych, organizował lub był współorganizatorem konferencji naukowo-technicznych o roli badań laboratoryjnych w poszukiwaniu złóż ropy i gazu, o wdrażaniu reformy gospodarczej w branży i o racjonalnym oszczędnościowym podejściu do rozwiązań technicznych w gazownictwie. Kontynuowano akcję odczytową oraz działalność szkoleniową. Podjęto działania zmierzające do nadawania stopni specjalizacji zawodowej. Zainicjowano współpracę ze szkołami noszącymi imię I. Łukasiewicza tj. z Zespołem Szkół Zawodowych CZSP i Szkoły Podstawowej Nr 228.
W latach 1984 – 1988 nastąpił rozwój oddziału – wzrosła liczba członków i powstało nowe koło. W 1984 roku oddział był współorganizatorem XXVIII Walnego Zjazdu Delegatów SITPNiG w Warszawie, a w roku 1986 współorganizatorem Krajowego Zjazdu Naftowego „NAFTA-GAZ’86”, organizowanego Warszawie przez Zarząd Główny SITPNiG. Lata 1988 – 1992 to jeden z najtrudniejszych okresów w historii oddziału. Transformacja ustrojowa pociągnęła za sobą zmiany restrukturyzacyjne w całej branży. Społeczność nie była w pełni przygotowana na tego typu zmiany. W stowarzyszeniu nastąpił ogólny, drastyczny spadek aktywności członków oraz Zarządów Kół i Oddziału. Zmniejszyła się także znacznie ogólna liczba członków, o czym wspomniano wcześniej. W tej sytuacji postanowiono rozwijać informację techniczną, poprzez wygłaszanie odczytów oraz organizowanie wspólnie z firmami zagranicznymi seminariów prezentujących nowoczesną technikę – ogółem podczas kadencji zorganizowano około 40 takich imprez. Uzyskiwano stopnie specjalizacji zawodowej. Oddział prowadził w tym zakresie szeroką akcję informacyjną i pomagał osobom starającym się o stopień specjalizacyjny w załatwianiu formalności.
W roku 1989 powołano przy Oddziale Grupę Terenową Zespołu Rzeczoznawców z Krakowa, która działała do 2000 roku. W kadencji 1992 –1996 dokonano odbudowy oddziału i zaktywizowano działalność. Członkowie Stowarzyszenia czynnie uczestniczyli w unowocześnieniu i restrukturyzacji branży, współuczestniczyli w opracowywaniu opinii i propozycji w tym zakresie dla kierownictwa PGNiG.
Zorganizowano wspólnie z Biurem Geologicznym GEONAFTA kilka dużych konferencji naukowo-technicznych. Trudno wymienić wszystkie tytuły, podajemy wybiórczo: „Nowe techniki w geologii, geofizyce, wiertnictwie i inżynierii złożowej”, „Wykorzystanie wyników dotychczas wykonanych zdjęć sejsmicznych metodą 3D na Niżu Polskim oraz na Przedgórzu Karpat”, ”Rola zaplecza naukowo-badawczego w realizacji zadań górnictwa naftowego”.
Ważnym elementem w działalności oddziału było rozpoczęcie w oparciu o wideokasety amerykańskie, cyklicznych kursów dla specjalistów naftowych, mających na celu podnoszenie ich kwalifikacji zawodowych w dziedzinach: geologia naftowa i geofizyka wiertnicza, geofizyka powierzchniowa – sejsmika, inżynieria złożowa.
Opracowano 107 tłumaczeń do tych kaset video, zakupionych przez PGNiG w firmie IHRDC. Opracowano także i przetłumaczono na język polski skrypty i nagrania magnetofonowe. Wiązało się to z zakupem w tych latach przez PGNiG S.A. nowoczesnego sprzętu i technologii w ramach kredytu z Banku Światowego.
W latach 1996 – 2000 Oddział rozwinął szeroką działalność naukowo-techniczną, kontynuując w tym zakresie owocną współpracę z BG GEONAFTA oraz Oddziałem Górnictwo Naftowe PGNiG S.A. Organizowane były konferencje, sympozja, seminaria. Ogółem w kadencji zorganizowano 15 dużych imprez. Dla przykładu podajemy tematy wybranych konferencji: „Perspektywy poszukiwania węglowodorów w utworach permskich na Niżu Polskim”, „Najnowsze osiągnięcia metodyczne w światowej geologii naftowej i perspektywy ich wykorzystania w PGNiG”, „Zespołowa analiza geologiczna w poszukiwaniach naftowych” – zorganizowana w 1997 r. z okazji 30-lecia Biura Geologicznego „GEONAFTA” (Fot. 4).
W latach 1996 - 1998 oddział, jako pierwszy w SITPNiG zaczął organizować corocznie seminaria dla użytkowników stacji interpretacyjnych Landmark, w którym uczestniczyli zainteresowani specjaliści z całej Polski. Prowadzona była ponadto w różnych formach działalność szkoleniowa: kursy, ekspertyzy, seminaria.
Organizowanie konferencji naukowo-technicznych kontynuowane było w kadencji 2000 – 2004. W tym czasie konferencje stanowiły jeden z podstawowych elementów działalności oddziału. Tematyka konferencji dotyczyła przede wszystkim zagadnień geologiczno-poszukiwawczych nowych złóż węglowodorów. Nadal organizowane były wspólnie z PGNiG SA, przy wydatnej pomocy Fundacji EKOGAZ. Oto niektóre tematy konferencji: „Polski basen cechsztyński geologia i złoża węglowodorów”, „Nowe perspektywy poszukiwania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego na obszarze polskiej części platformy wschodnioeuropejskiej” (Fot. 5). Wśród sympozjów należy wymienić: międzynarodowe sympozjum „Sedimentary Basins and Petroleum Systems in Terms of Global Tectonic Cycles”, a także ogólnopolskie sympozjum poświęcone omówieniu wyników programu głębokich badań sejsmicznych skorupy ziemskiej „CELEBRA- TION–2000”. Na wymienienie zasługuje także konferencja „50 lat służb BHP w górnictwie naftowym i gazownictwie”, której byliśmy współorganizatorem w 2003 roku.
Jedną z podstawowych form działania oddziału była nadal działalność szkoleniowa. Organizowano kursy i kursokonferencje oraz przygotowywano liczne ekspertyzy, opinie i koreferaty. Ta działalność przynosiła wymierne korzyści finansowe. Kontynuowano akcję odczytową, organizowane były spotkania informacyjno-szkoleniowe oraz dyskusyjne „Spotkania przy ognisku”, podczas których omawiano aktualne tematy: np. wprowadzenia systemu ISO, znaczenie rodzimego przemysłu naftowego w rozwoju gospodarczym kraju, formy działania stowarzyszenia itp.
W latach 2004 – 2008 szczególny nacisk położony był na organizację działalności szkoleniowej – była to kontynuacja poprzedniej kadencji. Niestety z różnych względów, przede wszystkim głębokich zmian organizacyjnych w macierzystych instytucjach, praktycznie zaprzestano w tym okresie organizowania dużych konferencji sympozjów naukowo-technicznych, organizowano natomiast nadal plenerowe spotkania dyskusyjne i spotkania seminaryjne. Kontynuowano akcję odczytową. Omawiano zagadnienia dotyczące geologii, bezpieczeństwa energetycznego, poszukiwań i wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego, problematyki ISO.
Podczas kadencji 2008 – 2012 podjęto działania mające na celu zintensyfikowanie działalności naukowo-technicznej. Oddział był współorganizatorem: ogólnopolskiego „XIV Krajowego Spotkania Użytkowników Oprogramowania Landmark” w 2009 roku, ogólnopolskiej konferencji „Nowoczesne metody cementowania otworów naftowych, gazowych i termalnych” w roku 2010 (Koło nr 2 w Wołominie). Koło nr 1 wspólnie z Centralą GAZ-SYSTEM-u zorganizowało w roku 2010 dwie regionalne narady techniczno-szkoleniowe („Organizacja oblotów sieci przesyłowej” i „Pozyskiwanie funduszy unijnych na wdrażanie technologii wzorcowania gazomierzy na rurociągach średniego i wysokiego ciśnienia”) oraz w roku 2011 dwa branżowe spotkania informacyjno-techniczne dotyczące przesyłu paliwa gazowego.
Kontynuowano w szerokim zakresie dzianych formach (kursy, plenerowe spotkania dyskusyjne, spotkania seminaryjne, odczyty).
Wielkim zainteresowaniem (szczególnie wśród firm zagranicznych prowadzących działalność w Polsce) cieszyły się warsztaty szkoleniowe:
– w 2008 r. na temat: „Prawo geologiczne i górnicze oraz ochrona przyrody w sektorze poszukiwań i eksploatacji złóż wę- glowodorów w Polsce”;
– w 2009 r. na temat: „Uwarunkowania i bariery prawne w poszukiwaniach, rozpoznawaniu i eksploatacji złóż węglowodorów w Polsce” (Fot. 6).
– w 2011 r. na temat: „Geośrodowiskowe bazy danych w górnictwie naftowym”.
W trakcie kadencji 2012 – 2016 starano się nadal zintensyfikować działalność naukowo-techniczną, ale niestety z mizernym skutkiem. Udało się zorganizować tylko jedno sympozjum na temat: „Rola węzłów systemowych Rozwadów i Zarzekowice w krajowym systemie przesyłowym gazu” w roku 2013 i w roku 2012 dwa seminaria dotyczące nowoczesnych metod przesyłu gazu oraz rozwoju górnictwa naftowego w rejonie podkarpackim. W dość szerokim zakresie kontynuowano natomiast działalność szkoleniową w formie kursów, szkoleń poligonowych dla nowo przyjętych pracowników oraz warsztatów szkoleniowych. Przykładowo można wymienić:
– kursy z zakresu nowelizacji prawa geologicznego i górniczego oraz wyceny in- formacji geologicznej oraz projektowania i dokumentowania prac, 2012
– warsztaty „Szanse i zagrożenia związane z poszukiwaniem i wydobywaniem węglowodorów w aspekcie zmian w prawie geologicznym i górniczym”, 2013
– warsztaty zorganizowane wspólnie z firmą Schlumberger – Oddział w Polsce na temat: „Implementacja oprogramowania PETREL w górnictwie naftowym”, 2013
– warsztaty „Przestrzenne bazy danych w górnictwie nafty i gazu”, 2013
– warsztaty „Wpływ nowelizacji Prawa Geologicznego i Górniczego na działalność w zakresie górnictwa nafty i gazu”, 2014
– szkolenia okresowe i dokształcające dla kadry kierowniczej, inżynieryjno-technicznej oraz administracyjno-biurowej w Wołominie w latach 2012–2013.
Kontynuowano także działalność odczytową na różne interesujące tematy, przede wszystkim w Klubie Seniora.
Działalność w strukturach organizacyjnych SITPNiG i NOT
Członkowie oddziału od chwili jego powstania bardzo aktywnie uczestniczyli i nadal uczestniczą w pracach różnych organów i gremiów, zarówno Zarządu Głównego naszego Stowarzyszenia, jak i Federacji NOT. Liczba zaangażowanych koleżanek i kolegów przekracza kilkaset osób. Nie sposób wszystkich, a nawet większości, wymienić. Jednak przykładowo należy wymienić: prezesów i wiceprezesów SITPNiG Jana Pilcha, Rocha Czogałę, Waldemara Bołdaniuka, Adama Kilara, Stefana Geronia, Michała Szubskiego, Piotra Woźniaka i Wiesława Prugara, przewodniczącą Głównego Sądu Koleżeńskiego w latach 1995 – 2008, współautorkę obowiązujących przez wiele lat „Zasad etyki zawodowej członków SITPNiG” – Lilianę Burlińską, wiceprezesa Zarządu Głównego w latach 1996 – 2000, przewodniczącego Rady Technicznej Zespołu Rzeczoznawców, przewodniczącego Głównej Komisji Rewizyjnej – Witolda Weila, członka Prezydium Zarządu Głównego przez 2 kadencje oraz członka Rady Krajowej Federacji NOT w latach 1992 – 2000 – Zygmunta Śliwińskiego, przewodniczącego Rady Programowej Czasopism SITPNiG w latach 1991 – 2004 – Piotra Karnkowskiego, członków Zarządu Głównego i różnych ciał doradczych Zarządu Głównego – Romana Bazylewicza, Mieczysława Kaczmarczyka, Zbigniewa Koraba, Tomasza Horna, Stanisława Radeckiego, Elizę Dyakowską, Jerzego Nalepę, Barbarę Kuc, Andrzeja Soroko, wieloletniego członka Rady Stołecznej Federacji NOT – aktualnie członka Zarządu Rady oraz członka Prezydium Komisji Odznaczeń i Konkursów Federacji NOT – Macieja Bednarka, długoletniego członka Komisji Seniorów i Historii Ruchu Stowarzyszeniowego Federacji NOT, aktualnie przewodniczącego Komisji – Andrzeja Macheła-Olszackiego, wiceprzewodniczącego Głównego Sądu Koleżeńskiego SITPNiG oraz członka Komisji Rewizyjnej Rady Stołecznej Federacji NOT od 2008 roku – Romana Modzelewskiego, członka Głównej Komisji Rewizyjnej Federacji NOT w latach 2005–2009 oraz wieloletniego członka Głównej Komisji ZG SITPNiG ds. współpracy z EAGE – Tadeusza Wilczka, wieloletniego członka Komitetu Naukowo-Technicznego Federacji NOT ds. Gospodarki Energetycznej – Janusza Tokarzewskiego i wielu, wielu innych.
Działalność na rzecz członków
Działalność na rzecz członków była prowadzona od chwili podjęcia pracy przez oddział. W różnym okresie przybierała różne rozmiary w zależności od możliwości organizacyjnych i finansowych.
W latach 70-tych XX zorganizowano jedną z pierwszych wycieczek zagranicznych. Odwiedzono: Litwę, Łotwę, Estonię oraz Leningrad.
Od 1981 do połowy 2017 r. zorganizowano ponad 80 wycieczek techniczno-krajoznawczych zagranicznych i krajowych, w których udział wzięło ponad 2500 osób.
Największym zainteresowaniem cieszyły się wyjazdy zagraniczne:
– do Wiednia, połączona z odwiedzinami w przedsiębiorstwie naftowym w Hodoninie;
– do Syrii, połączona z odwiedzinami w pracującej tam wówczas Grupie Sejsmicznej GEOFIZYKI Toruń;
– do Włoch, połączona z zapoznaniem się ze zjawiskami wulkanicznymi na Sycylii i Wyspach Liparyjskich (dwukrotnie);
– do Francji, połączona z odwiedzeniem wystawy EXPOGAZ – 2000 w Nicei;
– do Chin, połączona z odwiedzeniem wystawy EXPO 2010 w Szanghaju;
– do Pragi, połączoną ze zwiedzeniem Muzeum Gazownictwa w Paczkowie;
– na Krym i do Odessy, połączoną ze zwiedzaniem skansenu wulkanologicznego Kara-Dag oraz jaskiń krasowych;
– do Turcji – m.in. Troja, Efez oraz wspaniałe kaskady wapienne w Pamukkale;
– do Skandynawii, połączoną z odwiedzinami u kolegów z PGNiG – Norway AS w Stavanger oraz zwiedzeniem Muzeum Ropy Naftowej w tym mieście (Fot. 7);
– do Drezna, połączoną ze zwiedzeniem „po drodze” Podziemnego Magazynu Gazu w Wierzchowicach;
– na Ukrainę, połączoną z odwiedzinami w Borysławiu i Drohobyczu;
– do Rumunii (Siedmiogród, Transylwania, Maramuresz i Bukowina), gdzie podziwiano przede wszystkim piękne i dzikie góry, ciekawostki geologiczne i etnograficzne;
– na Bałkany (Serbia, Chorwacja, Macedonia, Albania);
– do Grecji, gdzie uczestnicy odwiedzili m.in. fascynujący pod względem geologicznym rejon „Meteory” z usytuowanymi na skałach klasztorami (Fot. 8);
– wyprawa geologiczna na Islandię (Fot. 9);
– do Gruzji i Armenii pod hasłem „Geologia Południowego Kaukazu”;
– do Szkocji pod hasłem „Kaledońskie formacje fałdowe na przykładzie Gór Grampiańskich”.
oraz krajowe:
– do Gdańska i na platformę wiertniczą Petrobaltic,
– na Warmię i Mazury, połączona z przepłynięciem Kanału Elbląskiego, unikalnego zabytku techniki w skali światowej,
– „Śladami Ignacego Łukasiewicza” i do Muzeum Górnictwa Naftowego w Bóbrce,
– na Polesie Lubelskie, połączona ze zwiedzeniem Kopalni Węgla „Bogdanka”,
– do Kazimierza Dolnego, połączona ze zwiedzeniem Kopalni Gazu „Stężyca” i Kopalni Ropy Naftowej „Mełgiew” koło Lublina;
– do Kopalni Soli w Kłodawie (dwa razy, w tym raz z możliwością zabrania dzieci);
– do Kopalni Soli w Wieliczce i do Krakowa;
– do grup sejsmicznych prowadzących prace poszukiwawcze dla PGNiG S.A. oraz na wiertnie (kilkakrotnie);
– kuligi w okolicach Warszawy, w Puszczy Knyszyńskiej, w Borach Tucholskich, w Karkonoszach i Bieszczadach, połączone ze zwiedzaniem interesujących obiektów (np. węzeł rozdzielczo–pomiarowy Gustorzyn na trasie rurociągu jamalskiego, tłocznia gazu Hołowczyce, muzeum mineralogiczne w Szklarskiej Porębie, Muzeum Borów Tucholskich w Tucholi, PMG Strachocina i Skansen w Sanoku);
– wycieczka geologiczna w rejon Lubińsko-Głogowskiego Zagłębia Miedziowego (dwukrotnie),
– odwiedziny w Muzeum Techniki i Przemysłu w Warszawie, Muzeum Żydów Polskich POLIN w Warszawie oraz w Muzeum Motoryzacji i Techniki w Otrębusach k/Warszawy.
Wszystkie wyjazdy staraliśmy się tak organizować, aby łączyć walory poznawcze zawodowe z ogólnokulturalnymi i krajoznawczymi.
Z okazji Barbórki corocznie organizowano tradycyjne „Karczmy Piwne” i „Combry Babskie” w Wołominie (Fot. 10). Każdorazowo brało w nich udział około 200 osób.
Organizowano spotkania połączone z obchodami jubileuszy, względnie pożegnaniem odchodzących na emeryturę zasłużonych członków Stowarzyszenia z Oddziału Warszawa II np.:
– obchody 70-lecia urodzin i 50-lecia pracy zawodowej Zygmunta Śliwińskiego i Kazimierza Chytły w 1995 r.;
– organizowane wraz z Zarządem PGNiG w 1995 r. uroczyste pożegnanie odchodzącego na emeryturę Piotra Karnkowskiego, wieloletniego dyrektora BG GEONAFTA – Warszawa, Członka Honorowego SITPNiG (Fot. 11);
– uroczyste, rozszerzone posiedzenia Zarządu Oddziału, poświęcone m.in. pożegnaniu odchodzących na emeryturę w 2004 i 2005 r. Andrzeja Macheła-Olszackiego, Mieczysława Jastrząba (Fot.12) i Macieja Bednarka;
– spotkanie Klubu Seniora w 2009 r., poświęcone Jubileuszowi 80-lecia Zbigniewa Koraba, połączone z wręczeniem mu Dyplomu Zasłużonego Seniora SITPNiG.
– spotkanie Klubu Seniora w 2010 r., połączone z uroczystym wręczeniem Tomaszowi Hornowi Diamentowej Odznaki Honorowej NOT.
– uroczyste spotkania Klubu Seniora w 2014 i 2016 r., podczas których wiceprezes Federacji NOT Stefan Góralczyk wręczył Diamentowe Odznaki Honorowe Federacji NOT Lilianie Burlińskiej, Maciejowi Bednarkowi, Januszowi Tokarzewskiemu, Małgorzacie Helcel-Weil, Romanowi Modzelewskiemu i Andrzejowi Macheła-Olszackiemu oraz Tytuły Honorowe „Zasłużony Senior Federacji NOT” Januszowi Jamrozikowi, Zbigniewowi Korabowi i Zygmuntowi Śliwińskiemu.
Zarząd Oddziału organizował dla wszystkich chętnych członków, cieszące się zainteresowaniem, coroczne, integracyjne spotkania karnawałowe (Fot. 13). Sami członkowie organizowali także kameralne spotkania integracyjne i koleżeńskie w węższym gronie. Spotkania integracyjne organizowane były także przy okazji innych imprez, np. wycieczek i kuligów. Stanowią one ważny element działalności oddziału, cieszą się dużym zainteresowaniem członków i wpływają zdecydowanie na zacieśnienie więzów koleżeńskich. Zarząd Oddziału nie zapominał oczywiście o występowaniu do Zarządu Głównego z wnioskami o przyznanie odznaczeń i wyróżnień najbardziej aktywnym i zasłużonym członkom stowarzyszenia. Łącznie wyróżniono 377 osób. Obrazuje to poniższa tabela 1.
Niniejszy „Rys historyczny …” powstał na podstawie materiałów i dokumentów archiwalnych oddziału oraz informacji uzyskanych od Liliany Burlińskiej, Zygmunta Śliwińskiego, śp. Mieczysława Jastrząba, śp. Tomasza Horna oraz wieloletniej dyrektorki Biura Zarządu Głównego Krystyny Maciurzyńskiej.
Warszawa, sierpień 2017 r.